Μπορείς, από μία άποψη, να πεις ότι η πορεία των εθνών στην Ιστορία είναι δρόμος. Ουδεμία αντίρρηση. Τι γίνεται όμως όταν εικονοποιείς την πορεία σου ως ένα ασήμαντο στιγμιότυπο αμαξιτής οδού; Κατανοούμε ότι έθνη που έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους και χώρες που έχουν απολέσει την αυτενέργεια και την αυτοτέλειά τους εξαντλούνται σε γυμνασιακές ασκήσεις... Continue Reading →
Το χιόνι της Αττικής Οδού μπορεί να έλιωσε στο οδόστρωμα, θα μείνει όμως για χρόνια στο πολιτικό πλακόστρωμα. Θα παραμένει εκεί για όσο καιρό θα παραμένουν στον κυβερνητικό καμβά τα πρόσωπα και τα σχήματα που το υποτίμησαν. Για την ακρίβεια, τους έχει παγώσει μέσα του και τους υποχρεώνει σε κινήσεις απελπισίας. Γράψαμε κάποιες σκέψεις για... Continue Reading →
Η πολιτική είναι Τέχνη. Όπως και η ζωγραφική. Την Τέχνη την τιμάς όταν την εξασκείς στην ύλη που της πρέπει και με τα υλικά που είναι προικισμένη. Η ζωγραφική τρέφει μεγάλη αγάπη στο λευκό φόντο. Όμως, ζωγραφική στο χιόνι δεν γίνεται, και μάλλον είναι τελειωμένος ο ζωγράφος που επιθυμεί να βλέπει το έργο του να... Continue Reading →
Mars Field Gallery 