Όταν η κρυσταλλοπηγή με λόγια διάφανα, ψυχρά, ζητά από μένα γι' αυτό που βγαίνει απ' τα σωθικά της να μιλήσω, δεν μπορώ· έχω υποχρέωση να πιω απ' το νερό της κι ό,τι μου πει να το μιλήσω. Χάσου, πατρίδα. Χάσου από τα μάτια μου.Και τι είσαι; Ένας μοναχικός λόφος από μάρμαροπαντρεύτηκε μια μέρα το τσιμέντοκι... Continue Reading →