Όταν η κρυσταλλοπηγή με λόγια διάφανα, ψυχρά, ζητά από μένα γι' αυτό που βγαίνει απ' τα σωθικά της να μιλήσω, δεν μπορώ· έχω υποχρέωση να πιω απ' το νερό της κι ό,τι μου πει να το μιλήσω. Χάσου, πατρίδα. Χάσου από τα μάτια μου.Και τι είσαι; Ένας μοναχικός λόφος από μάρμαροπαντρεύτηκε μια μέρα το τσιμέντοκι... Continue Reading →
Η προαναγγλεθείσα άφιξη μιας Αμαζόνας στη νήσο της Νάξου δεν είναι διόλου τυχαία υπόθεση. Η καθυστερημένη, αιφνίδια ανάδειξη της γεωστρατηγικής σημασίας της Θράκης, και δη της Αλεξανδρούπολης, δεν είναι επίσης διόλου τυχαία επιλογή. Δεν χωρά αμφιβολία ότι και τα δύο γεγονότα αποτελούν συνιστώσες του ίδιου σχεδίου. Διάγουμε χρόνους που οι επιστήμες αξιώνουν να μεταβάλουν καθολικά... Continue Reading →
Novus Ordo και κουραφέξαλα. Ανθρώπινα πράγματα επί της Γης τετριμμένα. Η Αναβατική Ναυς Ολύμπου (του Άρεως), αποσπασμένη από τη φαυλότητα της γήινης επικαιρότητας, συντονίζεται στη μεγάλη πρόσκληση σε αποστολή. Ανεβαίνοντας εδώ, μεταβαίνει εκεί. Η κορυφή δεν είναι αυτοσκοπός· ο σκοπός είναι η υπέρθεση. Κατά καιρούς κάποιος Ευάγγελος παιανίζει την αθανασία της ψυχής στο στερέωμα, στην... Continue Reading →
Μπορείς, από μία άποψη, να πεις ότι η πορεία των εθνών στην Ιστορία είναι δρόμος. Ουδεμία αντίρρηση. Τι γίνεται όμως όταν εικονοποιείς την πορεία σου ως ένα ασήμαντο στιγμιότυπο αμαξιτής οδού; Κατανοούμε ότι έθνη που έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους και χώρες που έχουν απολέσει την αυτενέργεια και την αυτοτέλειά τους εξαντλούνται σε γυμνασιακές ασκήσεις... Continue Reading →
Πώς, από πού να το ξεκινήσεις, πώς να το οριοθετήσεις και να το οροθετήσεις το ζήτημα, ποια γλωσσική και εννοιολογική οδό να ακολουθήσεις, ποια πολιτική και ποια επιστήμη να επιλέξεις από τις τόσες αλλοπρόσαλλες, πώς να συνδέσεις τα γεγονότα όταν οι πράξεις είναι ασυνάρτητες, πώς μπορείς να βρεις την άκρη όταν το νήμα δεν είναι... Continue Reading →
Mars Field Gallery 