Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν καριέρα βασιζόμενοι στην παραμυθία του «κοινού νου». Στο «όνομα του λαού» εκδίδονται από έναν και μόνο επαγγελματία δικαστή αμέτρητες διαταγές πληρωμής. Για να φάει κανείς μια φέτα ψωμί, ακόμα και ο πένης, απαιτείται να πληρώσει φόρο, και μάλιστα φόρο που συνιστά προστιθέμενη αξία. Ακόμα και τα αδέσποτα ζώα καλούνται να πληρώσουν... Continue Reading →
Ώρα να ζωηρέψουμε λίγο τα θολά νερά των «μυστικών». …τι είναι εκείνο που ούτε στο άδειο αρέσκεται, και από το πολύ αποχωρεί; Εξαιρετική γίνεται η σκηνοθεσία όταν μπορεί και συμπεριλαμβάνει το αναγκαία περιττό, όπου το transcendence (υπέρβαση) δεν είναι ζήτημα μυστηριακής μεταβολής, αλλά ζήτημα εξ αρχής εγνωσμένης φαιδρότητας. https://www.youtube.com/watch?v=hZLPD6de6Dk Ο λόγος για το Αρχαϊκό Μειδίαμα,... Continue Reading →
Με τα όσα ξέρουμε μέχρι στιγμής, ο πλανήτης μας είναι μια κιβωτός. Μια ωραία, μια πανέμορφη κιβωτός στο Αρχιπέλαγος των Άστρων, αλλά και ένα σκληρό -και στοργικό μαζί- μητριαρχικό ίδρυμα. Υπάρχουν αποδείξεις ότι η κιβωτός έχει βυθιστεί αρκετές φορές στα πάθη της. Ανασύροντας όστρακα απ' τον βυθό των θαλασσών, ο Ποσειδώνας τα σκορπάει στις κορυφές... Continue Reading →
Συνέβη δεκαεννέα χρόνια πριν. Μια ζόρικη, αλλά κορυφαία στιγμή τής αεροκυβερνητικής, ακουσίως πολεμική, λαμβάνει χώρα στον ουρανό της Βαγδάτης. Για την ακρίβεια, από τον ουρανό στη γη της Βαγδάτης. Αεροδρόμιο Βαγδάτης, 22 Νοεμβρίου 2003. Στο Ιράκ μαίνεται ο πόλεμος. Το Airbus A300B2-200F, καταχωρημένο ως OO-DLL και λειτουργώντας ως cargo της DHL, ετοιμάζεται να απογειωθεί από... Continue Reading →
Όταν η κρυσταλλοπηγή με λόγια διάφανα, ψυχρά, ζητά από μένα γι' αυτό που βγαίνει απ' τα σωθικά της να μιλήσω, δεν μπορώ· έχω υποχρέωση να πιω απ' το νερό της κι ό,τι μου πει να το μιλήσω. Χάσου, πατρίδα. Χάσου από τα μάτια μου.Και τι είσαι; Ένας μοναχικός λόφος από μάρμαροπαντρεύτηκε μια μέρα το τσιμέντοκι... Continue Reading →
Η προαναγγλεθείσα άφιξη μιας Αμαζόνας στη νήσο της Νάξου δεν είναι διόλου τυχαία υπόθεση. Η καθυστερημένη, αιφνίδια ανάδειξη της γεωστρατηγικής σημασίας της Θράκης, και δη της Αλεξανδρούπολης, δεν είναι επίσης διόλου τυχαία επιλογή. Δεν χωρά αμφιβολία ότι και τα δύο γεγονότα αποτελούν συνιστώσες του ίδιου σχεδίου. Διάγουμε χρόνους που οι επιστήμες αξιώνουν να μεταβάλουν καθολικά... Continue Reading →
Τα μηνύματα έρχονται από παντού, χρόνια τώρα. Το σώμα της ανθρωπότητας κινδυνεύει. Η κατάσταση διαρκώς επιδεινώνεται. Καμιά φαρμακευτική αγωγή δεν αποδίδει. Οι κατασκευαστές της ανθρωπότητας, σχεδόν ομόφωνα, το έχουν πάρει απόφαση πλέον ότι το πρόβλημα είναι συστημικό. Έχουμε τις αντιρρήσεις μας αναφορικά με την έννοια της «ανθρωπότητας» και το τι αυτή συνιστά. Ωστόσο, η έννοια... Continue Reading →
Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, όλοι μετράνε… Το ρήμα εδώ είναι και μεταβατικό, αλλά κυρίως αμετάβατο. Κάθε 500-600 χρόνια γίνεται, συντελείται ένας απολογισμός στην ιστορία. Κάτι νέο εισάγεται, μια απαγκίστρωση συμβαίνει, και ένα νέο άγκιστρο πετάγεται σε μια άλλη κατεύθυνση. Ένας απολογισμός έχει προηγηθεί, ένας τελικός απολογισμός· περιοδικός εκ των πραγμάτων. Ενίοτε, γίνονται ενδιάμεσοι... Continue Reading →
Είναι απορίας άξιο πως ανάμεσα στις αναρίθμητες θεότητες, θεούς, και μυθικά τέρατα όλων των εποχών δεν συγκαταλέγεται κανείς-καμία-τίποτε, που τ' όνομά του ή ο συμβολισμός του να παραπέμπει στο παιχνίδι των κατασκευών Lego. Η μόνη ίσως αναφορά, που εμμέσως παραπέμπει σε μία σχετική λατρεία -ωστόσο μακράν του θεολογικού- είναι εκείνη της Βαβέλ, η οποία καταγράφεται... Continue Reading →
Ο κόσμος, όχι απλά ο κόσμος μας, είναι πολύ πιο εύθραυστος απ’ όσο νομίζουμε. Αρκεί να σπάσει μια μικρή συνθήκη, έστω παροδικά, για να χαθεί· για λίγο ή περισσότερο. Έτσι συνήθως αλλάζει ο κόσμος. Οι σπουδαίοι μύθοι και τα μεγάλα έπη ερείδονται στο σπάσιμο μιας μικρής συνθήκης με καταλυτικές συνέπειες στη λειτουργία του κόσμου. Οι... Continue Reading →
Το δις εξαπατείν ουκ όφεως διαβολικού... Παρεμπιπτόντως, στους Ευσεβείς του Διαλογισμούς, ο αείμνηστος Παναγιώτης Κονδύλης φέρεται να έχει σκεφτεί πως «Ὁ διάβολος εἶναι ἐξαιρετικὸς θεολόγος, οἱ θεολόγοι μέτριοι διάβολοι.» ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ
Αναπαύσου εν Ειρήνη αδελφέ Φραντς Κάφκα. Σε ποιους ανήκε ο Κάφκα; Ανήκε μήπως στους εντεταλμένους εξωραϊστές του Κράτους των Ανθρώπων; Ήταν άγγελος-γραφιάς, παρμένος όμηρος απ’ το στρατόπεδο της Εκπεσούσης Δυναστείας των Αγγέλων; Προδότης; Λιποτάκτης; Αιρετικός; Το Κράτος των Ανθρώπων φέρει ακέραιο το Βάρος της Απόδειξης της τιμιότητας των λόγων ταρίχευσης του Φραντς Κάφκα. Όταν ο... Continue Reading →
Mars Field Gallery 