Μετά την Οδύσσεια, …Όλυμπος

Novus Ordo και κουραφέξαλα. Ανθρώπινα πράγματα επί της Γης τετριμμένα. Η Αναβατική Ναυς Ολύμπου (του Άρεως), αποσπασμένη από τη φαυλότητα της γήινης επικαιρότητας, συντονίζεται στη μεγάλη πρόσκληση σε αποστολή. Ανεβαίνοντας εδώ, μεταβαίνει εκεί. Η κορυφή δεν είναι αυτοσκοπός· ο σκοπός είναι η υπέρθεση. Κατά καιρούς κάποιος Ευάγγελος παιανίζει την αθανασία της ψυχής στο στερέωμα, στην κοινότητα ανθρώπων και θεών. Τέτοια είναι η στιγμή που ζούμε, και ο Ευάγγελος έφερε σε πέρας την αποστολή του.

Τώρα είναι η δική μας σειρά. Ώρα η πορεία να ξεκινήσει. Η ανάβαση αυτή δεν περιέχει τίποτα από τα γνωστά ορειβατικά και τους κοινότοπους ηρωισμούς. Φτάνεις εκεί γυμνός από τα περιττά και γεμάτος από τα απέριττα. Ο πόλεμος έχει ήδη γίνει, έχει τελειώσει. Και έχεις ηττηθεί όταν ανεβαίνεις· έχεις ηττηθεί δεόντως. Το ατομικό σου σκουτάρι είναι πλέον περιττό, όταν ο λόγος της ανάβασής σου είναι να φτάσεις στη μεγάλη ασπίδα. Την πυρόχρωμη κοινή ασπίδα ανθρώπων και θεών. Στη γήινη παράδοση το αποκαλούν «θέωση». Αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με τις εκάστοτε διακηρυσσόμενες χρονοθετήσεις των ανθρώπων.

Η αθανασία της ψυχής είναι μεγάλο πράγμα. Σε ευχαριστούμε Ευάγγελε. Σε ευχαριστούμε Οδυσσέα. Σε ευχαριστούμε που κάρφωσες νότες για να παραμείνει χαραγμένος ο δρόμος προς τον Όλυμπο του Στερεώματος…

Τιμής ένεκεν,
Mars Field Gallery